Lola B11/43 z 2011 roku - Wielka Brytania

Jeden z pięciu zbudowanych prototypów serii B11 i jeden z zaledwie trzech skonfigurowanych w formie otwartej.

•     Dostarczony do Level 5 Motorsports z napędem HPD, 2,8 litrowym V6 Turbo na początku 2011 roku.
•     Zdobył 1 miejsce w klasie i 20 miejsce w klasyfikacji generalnej w 2011 Sebring 12 Hours.
•     3 miejsce w klasie i 10 miejsce w klasyfikacji generalnej w 2011 6 godzin Imola.
•     Całkowicie przebudowany, łącznie z testami szczelinowymi, przez wiodący zespół wyścigowy BBM Sport.
•     Wyposażony w historyczny silnik Judd HK V8 o zerowym przebiegu oraz świeżo odbudowaną skrzynię biegów Xtrac.
•     Idealnie nadaje się do wyścigów Masters Endurance Legends i HSR.

W połowie 2010 r. ogłoszenie nowego limitu kosztów dla samochodów LMP2 - obowiązującego od 2011 r. - wstrząsnęło dotychczasowymi producentami podwozi, takimi jak Lola i ORECA; nie tylko ze względu na termin, zaledwie siedem miesięcy przed rozpoczęciem nowego sezonu. Jednak Lola zareagowała pozytywnie, prezentując nowy samochód serii B11, który w znacznym stopniu zapożyczył się od swojego znakomitego kuzyna, trzykrotnego zwycięzcy klasy Le Mans, B5/40. Zachowując monokokowe podwozie z włókna węglowego B5 i wykorzystując konwencjonalne zawieszenie z podwójnymi wahaczami i popychaczami, nowy samochód zaprojektowany przez Juliana Sole będzie dostępny w formie otwartej lub coupe i będzie mógł być wyposażony w siedem różnych marek silników, aby sprostać nowym parametrom kosztów. W sumie zbudowano pięć podwozi B11, z których trzy - dwa B11/83 coupe i ten otwarty B11/43 - zostały sprzedane zespołowi Level 5 Motorsports z Wisconsin, który ma siedzibę w American Le Mans Series.

To konkretne podwozie, HU04, zadebiutowało w rękach Level 5 podczas 12-godzinnego wyścigu w Sebring w 2011 roku, który był pierwszą rundą American Le Mans Series. Załoga prowadzona przez byłego mistrza ALMS LMP2 Luisa Diaza i czołowego zawodnika IndyCar - późniejszego mistrza IndyCar i zwycięzcę Indianapolis 500 - Ryana Huntera-Reaya, rozpoczęła się pozytywnie od zwycięstwa w klasie LMP2 na notorycznie wymagającym torze na Florydzie. Mimo że klasa LMP2 liczyła tylko cztery samochody, para ukończyła wyścig z przewagą około dziesięciu okrążeń nad jadącą w tym samym tempie klasą Oreca-Nissan zespołu Signatech.

Zaledwie miesiąc po Sebring, HU04 został zgłoszony do drugiej rundy serii w Long Beach, gdzie miał być prowadzony przez szefa zespołu Scotta Tuckera i Diaza. Jednak przy zaledwie dwóch samochodach LMP2 zgłoszonych do wyścigu - HU04 i drugim B11/83 Level 5, podwoziu HU06 - żaden z nich nie zdecydował się na ustanowienie czasu w kwalifikacjach, oszczędzając w ten sposób cenny przebieg obu samochodów. Biorąc pod uwagę słabą konkurencję, HU04 został wycofany po kwalifikacjach, a Tucker przesiadł się do B11/83 na wyścig u boku głównego kierowcy zespołu Christophe'a Bouchuta. Co dziwne, HU06 wycofał się z wyścigu tuż po połowie dystansu, jednak przepisy IMSA nakazały, by Level 5 wygrał klasę i zdobył 20 punktów mistrzowskich.

Po prawie trzymiesięcznej przerwie, następnym miejscem startu zespołu była Imola w lipcu na historycznym 6 Ore di Imola. Wyścig, który po raz pierwszy odbył się w 1954 roku, stanowił trzecią rundę europejskiej serii Le Mans i, w przeciwieństwie do ALMS, przyciągnął aż 13 samochodów LMP2. Rzeczywiście, konkurencyjność klasy w kwalifikacjach była tak duża, że cały kontyngent LMP2 został wyprzedzony o zaledwie trzy sekundy; HU04 zakończył sesję na szóstym miejscu w klasie - i 15 na polu startowym - w rękach Bouchuta, Tuckera i bardzo doświadczonego portugalskiego specjalisty od prototypów Joao Barbosy. W wyścigu, zarówno HU04 jak i jego kierowcy spisali się wspaniale, zajmując zasłużone trzecie miejsce w klasie - i dziesiąte miejsce ogólnie - na fladze, za zwycięskim w klasie, Greaves Motorsport-entered Zytek i Signatech Oreca.

W połowie 2011 roku, Level 5 zobowiązał się do zmiany podwozia Loli na konkurencyjne HPD, z dwoma nowymi ARX-01g, które miały być dostarczone na czas przed dwoma ostatnimi rundami ALMS. W konsekwencji szósta runda mistrzostw na torze Road America będzie ostatnim występem Loli w barwach Level 5. Po raz kolejny zabrakło wsparcia dla LMP2 w ALMS - jedynym zgłoszonym samochodem był HU04 - ale mimo to Tucker, Bouchut i powracający Diaz ustawili się na piątej pozycji na starcie, zaraz za czterema samochodami LMP1. Czterogodzinny wyścig okazał się być niespokojny, ale ostatecznie udany dla zespołu, HU04 po raz kolejny spisał się bezbłędnie, aby ukończyć tylko cztery okrążenia przed zwycięską Lolą Aston-Martin DBR1-2 i zabezpieczyć piękne, jeśli nie kwestionowane, zwycięstwo w klasie.

Po zakończeniu sezonu na torze Road Atlanta i Petit Le Mans 2011, bez wątpienia Level 5 zwyciężył w klasyfikacji LMP2, a Tucker i Bouchut zostali mistrzami tej klasy. Ponadto Level 5 zdobył mistrzostwo zespołowe LMP2, a Lola zdobyła 75 ze 130 punktów w tym sezonie. Z kolei HU04 zdobył około 55 z tych punktów dzięki zwycięstwom w klasie na Sebring i Road Atlanta. Co istotne, ta ostatnia korona ALMS - wraz z sukcesem w 2011 Le Mans Series - okazała się być ostatnimi sukcesami Loli w mistrzostwach przed bankructwem w 2012 roku.

Zatrzymany przez Level 5 Motorsports aż do jego rozwiązania w 2017 roku, HU04 został następnie nabyty przez obecnego właściciela, który polecił renomowanemu zespołowi BBM Sport Historic Sports Prototype i GT z Daventry w Wielkiej Brytanii przeprowadzenie kompleksowej przebudowy samochodu. Biorąc pod uwagę złożoność jego oryginalnej instalacji silnika HPD - i jego dostępność wyłącznie na zasadzie leasingu - samochód został przekonwertowany na normalnie aspirowaną moc Judd HK V8 w tym momencie; jego nowy zespół napędowy oparty na BMW M3 zapewniający podwójne korzyści z bycia zarówno okresową opcją silnika Lola LMP2 i wybitnie opłacalną.

Poza instalacją nowego silnika, BBM Sport przetestował wszystkie naprężone elementy przed ponownym montażem i wymienił wszystkie istotne elementy "lifed", takie jak ogniwo paliwowe, system przeciwpożarowy i pasy bezpieczeństwa. Inne elementy wymienione w interesie zwiększenia niezawodności to ECU, wiązki przewodów, akumulator, obudowa dzwonu i wydechy, podczas gdy samochód został wyposażony w nowe amortyzatory Ohlins i w pełni przebudowaną sześciobiegową sekwencyjną skrzynię biegów Xtrac z nowym pneumatycznym mechanizmem paddleshift.

Zaprezentowany w oryginalnym malowaniu Level 5, HU04 jest gotowy do natychmiastowego - i ekscytującego - użycia na torze i byłby wysoce konkurencyjnym i stosunkowo opłacalnym wejściem do wydarzeń takich jak te organizowane przez organizację Transatlantic Masters i HSR. Ponadto, jego status zarówno jako zwycięzcy klasy Sebring i uważa się, że jest jednym z ostatnich podwozi produkowanych przez Lolę - w rzeczywistości, prawdopodobnie ich ostatni otwarty samochód - sprawia, że HU04 jest samochodem o ogromnym znaczeniu historycznym, i jeden godny należytego rozważenia przez każdego poważnego kolekcjonera samochodów konkurencji.

Zapraszamy do oryginalnego opisu i link do aukcji na stronie:

www . rmsothebys . com/en/home/private-sales/r5557-2011-lola-b1143/1296048