Aston Martin DB4 GT Lightweight z 1960 roku - Wielka Brytania

Jeden z zaledwie 75 zbudowanych DB4 GT w wersji Touring i jeden z zaledwie sześciu samochodów RHD "Lightweight".

•     Dostarczony jako nowy do znakomitego koncernu Equipe Endeavour Tommy'ego Sopwitha w kwietniu 1960 r.
•     Prowadzony przez Stirlinga Mossa, który zadebiutował w Goodwood w poniedziałek wielkanocny, w kwietniu 1960 r.
•     Zwyciężył jeszcze cztery razy z Jackiem Searsem w tym samym roku.
•     Później własność znanych entuzjastów Ron Fry, Ted Jones, David Ham i Steve O'Rourke
•     Skrupulatnie utrzymywany podczas obecnej własności przez specjalistów od marki Aston Engineering
•     Kwalifikuje się do licznych imprez historycznych, w tym Goodwood Revival, Le Mans Classic i Monterey Historics

Z perspektywy sportowej - jeśli nie handlowej - rok 1959 okazał się najważniejszym w historii Astona Martina. W dwudziestej próbie udało się wygrać 24-godzinny wyścig Le Mans, co okazało się kluczowe dla zdobycia Mistrzostwa Świata Samochodów Sportowych w tym samym roku. Jednak zaledwie miesiąc wcześniej Stirling Moss poprowadził nowy prototyp GT - oznaczony wewnętrznie jako DP199/1, ale publicznie identyfikowany jako DB4 GT - do zwycięstwa w swoim debiucie na torze Silverstone.

Odpowiednio dopracowany, ostateczny DB4 GT w specyfikacji "produkcyjnej" został publicznie zaprezentowany na londyńskim Salonie Samochodowym we wrześniu 1959 roku. Był on w istocie krótszą i znacznie lżejszą wersją obecnego modelu DB4 i napędzany był 3,7-litrowym silnikiem o zapłonie samoczynnym z podwójną wtyczką, podobnym do tego, który wcześniej był stosowany we wspaniałym, brutalnym modelu DBR2. Co najważniejsze, samochód był dostępny w wersji drogowej lub wyścigowej oraz z napędem na lewą lub prawą stronę.

Powstało zaledwie 75 egzemplarzy DB4GT w wersji Touring i 19 w wersji Zagato, z czego ten egzemplarz był 24. Zamówiony przez Aston Martin Agents Brooklands of Bond Street przez Tommy'ego Sopwitha dla jego zespołu wyścigowego Equipe Endeavour, był dopiero trzecim DB4GT przeznaczonym do rywalizacji. Jako jedyny syn legendarnego przemysłowca, lotnika i żeglarza Sir Thomasa Sopwitha, który był bardzo blisko zdobycia Pucharu Ameryki w 1934 roku swoim wspaniałym jachtem klasy J Endeavour, młodszy Sopwith nazwał swój zespół na cześć ojca, a jego samochody zawsze prezentowały się nieskazitelnie w barwach Sir Thomasa - granatowo-białych.

Podwozie o numerze DB4GT/0124/R zostało oficjalnie dostarczone 16 kwietnia 1960 roku, odpowiednio wykończone w preferowanym przez Sopwitha odcieniu Jaguar Indigo Blue i, co istotne, zbudowane na podwoziu wyścigowym Lightweight - jednym z zaledwie sześciu tak wyposażonych. Według współczesnych zapisów fabrycznych Astona Martina, samochód został zarejestrowany jako LGL 400 - kontynuując tym samym tradycję oznaczeń tablic rejestracyjnych Endeavour "400" - choć, co ciekawe, samochód nie pokazywał żadnych tego typu odniesień aż do późniejszego okresu swojej kariery.

W Poniedziałek Wielkanocny 1960 roku 0124/R zadebiutował w zawodach Fordwater Trophy w Goodwood; wybór Stirlinga Mossa na kierowcę przez Sopwitha był sygnałem, że zespół ma taki zamiar. Moss, który był ważną częścią zespołu Aston Martina, który w 1959 roku wygrał World Sportscar Championship, zachował silne więzi z fabryką w Feltham. Korzystny układ został wzmocniony przez szefa zespołu Aston Martina, Rega Parnella, który osobiście dostarczył 0124/R do Goodwood. Moss, który wciąż nosił standardowe zderzaki i nie był jeszcze ozdobiony słynną białą opaską na nosie Endeavour, zdominował zawody, kończąc je z dala od Jaguara MkII Roya Salvadori'ego, prowadzonego przez Johna Coombsa, a na trzecim miejscu znalazł się podobny MkII Jacka Searsa, prowadzony przez Endeavour.

Po Goodwood Sopwith zgłosił samochód do wyścigu GT podczas spotkania Aintree 200, które odbyło się dwa tygodnie później. Podobnie jak przez resztę czasu spędzonego przez 0124/R w Endeavour, kierowcą był Jack Sears. Popularny farmer z Norfolk wygrał 10-cio okrążeniowy wyścig, pokonując czcigodnego Jaguara XK120 Dicka Protheroe oraz Lotusa Elites Johna Wagstaffa i Chrisa Summersa. Zaledwie tydzień później Sears podtrzymał niepokonaną passę na Oulton Park; kolejne komfortowe zwycięstwo w 10-okrążeniowym wyścigu GT na spotkaniu Lancashire & Cheshire Car Club, tym razem przed Lotusem Elite Tommy'ego Dicksona i AC Ace Petera Boltona.

Następny występ DB4 GT miał miejsce podczas Daily Express Trophy Meeting na Silverstone, w połowie maja. Nietypowo zgłoszono go do wyścigu samochodów sportowych na 25 okrążeń - obok Cooperów Monaco Roya Salvadoriego, Jaguara D-type Ecurie Ecosse Rona Flockharta i Astona Martina DBR1 Jima Clarka - więc zwycięstwo było mało realne. Mimo to zarówno Sears, jak i jego samochód spisali się znakomicie, zajmując dziesiąte miejsce w klasyfikacji generalnej, za Cooperem Monaco George'a Pitta i przed Jaguarem D-type Petera Sargenta.


Po kolejnym zwycięstwie w połączonym wyścigu GT/Touring Car w Snetterton pod koniec maja - lokalny bohater Sears ponownie wyprzedził Elitę Summersa i Dicksona - zarówno samochód, jak i kierowca zrobili sobie zasłużoną przerwę; wczesny sezon pary obejmował pięć wyścigów w sześć weekendów. Ponownie spotkali się w Brands Hatch 1 sierpnia, by wziąć udział w wyścigu GT na 10 okrążeń, wspierającym główny wyścig Silver City Trophy; pierwsze zawody odbyły się na nowo przedłużonej, 2,65-milowej wersji toru w Kent. Po tym jak nowe Ferrari 250GT SWB Grahama Whiteheada nie dotarło na miejsce, Sears ponownie zdominował wyścigi w 0124/R, kończąc z przewagą ponad 20 sekund nad zajmującą drugie miejsce elitą wschodzącego talentu - i przyszłego kierowcy Scuderia Ferrari - Michaela Parkesa.

Później tego samego miesiąca, Equipe Endeavour powrócił do Brands Hatch na ostatni wyścig 0124/R z zespołem. Wydawało się, że w 10-okrążeniowym Redex Trophy Stirling Moss wystartował w należącym do Roba Walkera Ferrari 250 GT SWB, którym tydzień wcześniej wygrał Goodwood TT. Tak też się stało w wyścigu, w którym Moss zwyciężył z przewagą około 18 sekund nad Searsem, a Elite Parkesa miała pół minuty straty. Jak na ironię, na koniec sezonu Sopwith kupił Walkera 250GT, aby Sears mógł nim jeździć w 1961 roku, u boku Grahama Hilla w nowym Jaguarze E-type.

Następnie zakupiony od Equipe Endeavour przez specjalistę od Hillclimb i Club Racing - a później eksperta od Ferrari 250 SWB, 250 GTO, 250 LM i Forda GT40 - Rona Fry'a, 0124/R wznowił karierę zawodniczą w 1961 roku, biorąc udział w kilku imprezach Speed w pobliżu domu Fry'a w West Country. Pierwszym odnotowanym wydarzeniem w życiu nowego właściciela był wyścig Dryham Park w Wiltshire, w którym samochód zajął trzecie miejsce w klasie. Inne godne uwagi wyniki z tego roku to zwycięstwo w klasie w Castle Combe Sprint w sierpniu, najszybszy czas dnia w tym samym miejscu miesiąc później oraz pierwsze miejsce w Long Marston Speed Trials.

Przybycie 250GT SWB Fry'a w listopadzie 1961 roku zwiastowało odejście 0124/R; samochód przeszedł następnie przez ręce Michaela Haynesa, M. Wade'a, R.F. Carlisle'a i C.R.N. Carvalho, o których - we wszystkich przypadkach - niestety niewiele wiadomo. Jednak w 1969 roku nabył go Ted Jones, który szybko przerejestrował samochód na ELJ 5 i od czasu do czasu startował nim w zawodach AMOC.

Wydaje się, że pierwszy występ Jonesa w 0124/R miał miejsce podczas klubowego Wiscombe Park Hillclimb w kwietniu 1969 roku. Skromne trzecie i drugie miejsce w klasie zaowocowało w Wiscombe w 1971 i 1973 roku, podczas gdy siódme miejsce w wyścigu Handicap podczas spotkania AMOC w St. John Horsfall w 1969 roku było jedynym znanym wynikiem wyścigowym podczas rządów Jonesa.

W 1973 roku Jones sprzedał samochód Davidowi Hamowi, który wcześniej ścigał się DB3S, a także, jak przystało na zwycięzcę wyścigu Le Mans z 1959 roku, DBR1/2, osiągając dobre wyniki w wyścigach Unlimited Sportscar i Formula Libre. W jego posiadaniu - i już z rejestracją 587 GJB, którą zachowuje do dziś - samochód był ścigany w różnych imprezach klubowych; jego najbardziej godnym uwagi wynikiem było czwarte miejsce na spotkaniu Eight Clubs na Silverstone w maju 1974 roku.

W 1977 roku Ham sprzedał samochód, za pośrednictwem starego przeciwnika wyścigowego Johna Harpera, długoletniemu menadżerowi Pink Floyd i wielokrotnemu uczestnikowi wyścigów Le Mans Steve'owi O'Rourke; ten ostatni, odpowiednio, był już właścicielem byłego Endeavour/Graham Hill E-type ECD 400. Pod opieką O'Rourke'a samochód był wykorzystywany w wybranych wydarzeniach historycznych, w tym w 1998 i 1999 roku w Goodwood Revival, chociaż jego częste podróże i zobowiązania biznesowe - w szczególności jako producent wykonawczy przełomowego filmu zespołu "The Wall" z 1982 roku - wykluczały szerszy udział w zawodach.

Na krótko przed przedwczesną śmiercią w 2003 roku, O'Rourke zdecydował się sprzedać samochód; sprzedawca nabył go w 2005 roku. W czasie, gdy był on jego własnością, regularnie brał udział w takich imprezach jak Goodwood Revival i Silverstone Classic, a wśród jego cenionych kierowców byli Richard Attwood, Stuart Graham i Nick Faure. Mimo, że był weteranem czterech kolejnych występów w Goodwood Revival, to prawdopodobnie jego zwycięstwo w RAC Tourist Trophy podczas Silverstone Classic w 2011 roku jest jego największym sukcesem w wyścigach historycznych. Attwood i Graham pokonali nie mniej niż pięć Ferrari SWB, ale ich zwycięstwo sprawiło, że Stuart stał się jedynym człowiekiem, który kiedykolwiek wygrał współczesne Tourist Trophy na dwóch i czterech kołach, jak również historyczny odpowiednik tego ostatniego.

Starannie utrzymywany przez cały okres posiadania przez wiodących specjalistów marki Aston Engineering Limited z Derby, 0124/R jest prezentowany w nieskazitelnym i w pełni zgodnym z przepisami FIA stanie i jest gotowy do wznowienia swojej zróżnicowanej i wędrownej kariery wyścigowej ze skutkiem natychmiastowym. Rzeczywiście, jego kwalifikacja do prestiżowych imprez, takich jak Goodwood, Le Mans Classic, Tour Auto i Modena Cento Ore sprawiają, że jest to samochód o niezrównanej wszechstronności, jak również praktycznie gwarantowanej akceptacji. Co więcej, jego fascynujący związek z jednym z najznakomitszych prywatnych zespołów wyścigowych, wyścigowy rodowód - dzięki uprzejmości "Moss the Maestro" i Jacka Searsa - oraz niepodważalne, całkowicie brytyjskie pochodzenie bez wątpienia sprawiają, że 0124/R jest jednym z najbardziej znaczących Aston Martinów oferowanych na sprzedaż w ostatnich czasach. Jako taki, stanowiłby on dramatyczny i niezwykle istotny historycznie element centralny każdej odpowiednio wymagającej kolekcji samochodów.

Zapraszamy do oryginalnego opisu i link do aukcji na stronie:

www . rmsothebys . com/en/home/private-sales/r5578-1960-aston-martin-db4-gt-lightweight/1305867